Πίνακας Περιεχομένων
Ο Λεύκος, η Πίστη, η Στέλλα, η Νικολέτα, η Μυρτώ και ο Γαβριήλ ως μέλη ομάδων αυτοσχεδιαστικού θεάτρου (Improv) που δραστηριοποιούνται στην πόλη της Θεσσαλονίκης και εμφορούνται από την ζωντάνια, την δημιουργικότητα, την αντισυμβατικότητα και τον πειραματισμό του αυτοσχεδιασμού, μοιράζονται μαζί μας άνευ σεναρίου την κοσμοθεωρία τους μέσα από την καλλιτεχνική τους δράση.
Μετέρχονται τον αυτοσχεδιασμό ως εργαλείο καλλιτεχνικής αλλά και προσωπικής απελευθέρωσης, ως μια μορφή καλλιτεχνικού κινήματος, με επίκεντρο την ομαδικότητα και τον κοινοτισμό. Θα διαπιστώσει κανείς την ζωηρότητα, την αδάμαστη όρεξη και τον οραματισμό τους που υπόσχεται ν’ ανανεώσει καλλιτεχνικά την Θεσσαλονίκη και όχι μόνο.
Τα μέλη της ομάδας
Ας τους γνωρίσουμε αρχικά:
Ο Λεύκος είναι φυσικός, μουσικός, improviser και voice actor.
Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού του στη θεωρητική φυσική στο Amsterdam ανακάλυψε το improv και εκεί συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες, όπως “Easylaugs”, “Improganga”, “Boom”.
Γυρνώντας στην Ελλάδα δημιούργησε με άλλους αυτοσχεδιαστές τις ομάδες “Improvatines, “Βολικό Λάθος”, “A Tension Horse” με τις οποίες κάνει παραστάσεις μέχρι και σήμερα. Είναι επίσης μέλος του “Maieftirio Improv Cast”. Ακόμα, διδάσκει improv τα τελευταια 3 χρονια, ως τελειόφοιτος της “House of Improv”.
Ως προς τον ήχο, ασχολείται με το freelancing, κυρίως στην πλατφόρμα Fiverr, όπου προσφέρει υπηρεσίες τραγουδιού, σύνθεσης και voice acting.
Τέλος, ασχολείται ερασιτεχνικά με σκετσάκια και μουσικά βίντεο σε διάφορες πλατφόρμες/social media, όπου και έχει ένα κωμικό (Lefkos Network) και ένα μουσικό (Lefkos Sessions) alias.
Τον Λεύκο και τις δράσεις του μπορείτε ν’ ακολουθήσετε εδώ.
Η Στέλλα είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο 5ο έτος του Τμήματος Κινηματογράφου στο ΑΠΘ και έχει γνώσεις πάνω στις οπτικοακουστικές τέχνες τόσο σε θεωρητικό, όσο και τεχνικό επίπεδο. Η τρέχουσα ασχολία της είναι ο θεατρικός αυτοσχεδιασμός, ενώ στο παρελθόν συμμετείχε σε ομάδες ενόργανης γυμναστικής και σύγχρονου χορού.
Την Στέλλα μπορείτε ν’ ακολουθήσετε εδώ.
Η Μυρτώ Μακρή είναι επαγγελματίας ηθοποιός, performer, εμψυχώτρια και δασκάλα υποκριτικής.
Είναι απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς» και έχει ολοκληρώσει επίσης σπουδές σωματικού θεάτρου και Comedy Improv. Ίδρυσε μαζί με άλλους αυτοσχεδιαστές τις ομάδες αυτοσχεδιασμού “Improvatines”, “A tension horse” και “Improv Cast Μαιευτηρίου” στις οποίες και δραστηριοποιείται.
Είναι συνιδρύτρια της μουσικοθεατρικής ομάδας εκπαίδευσης και performance “St-Art2Play Voice & Theatre Group”.
Την σεζόν 2023-2024 παίζει ως μέλος της ομάδας σωματικού θεάτρου “Hippo Theatre Group” στην παράσταση “Η πόλη των χαμένων ρομπότ” που ανεβαίνει σε σχολεία και θέατρα της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας.
Την Μυρτώ μπορείτε ν’ ακολουθήσετε εδώ.
Η Πίστη είναι απόφοιτος της σχολής ψυχολογίας του ΑΠΘ, έχοντας κάνει κι ένα μεταπτυχιακό στην εκπαιδευτική ψυχολογία. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε γενικά, επαγγελματικά και ειδικά σχολεία ως σχολική ψυχολόγος.
Η αγάπη της για τον αυτοσχεδιασμό, συνοδεύεται από την αγάπη της για το θέατρο, τη ζωγραφική (με παραδοσιακά ή ψηφιακά μέσα), τον χορό, τα κόμικς, τους σούπερ ήρωες, τις σειρες-ταινιες, τα ταξίδια και τις παρέες της!
Την Πίστη μπορείτε ν’ ακολουθήσετε εδώ.
Ο Γαβριήλ είναι απόφοιτος της σχολής ΑΤΕΙ Φυσικοθεραπείας στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης.
Μια αγάπη που έχει στη ζωή του είναι ο χορός. Ασχολήθηκε με τον χορό Lindy hop (Swing/Charleston) για 6 χρόνια το Tango για 3 και γενικά με άλλα είδη χορών πιο ερασιτεχνικά μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμα μια αγάπη που έχει είναι η μουσική, περισσότερη γνώση έχει πάνω στην κιθάρα και ερασιτεχνικά παίζει λίγο πιάνο.
Τον Γαβριήλ μπορείτε ν’ ακολουθήσετε στο Fb και το Instagram.
O αυτοσχεδιασμός ως καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης
Τί είναι ο αυτοσχεδιασμός για εσάς και ποιές πιστεύετε ότι είναι οι κατάλληλες συνθήκες για ν’ αναπτυχθεί και να υιοθετηθεί ως καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης από περισσότερους εν Ελλάδι καλλιτέχνες/δημιουργούς ή ακόμα να επιλέξει την τέχνη αυτή ένα κοινό που δεν έχει ξανασχοληθεί με κάτι καλλιτεχνικό προηγουμένως;
Λεύκος «Ο αυτοσχεδιασμός είναι ζωή, αυθορμητισμός και παιδικότητα. Είναι οξυγόνο σε μια κοινωνία γεμάτη στρες και κοινωνικές νόρμες. Στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε παιδικά στάδια, και αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος μας: να τον κάνουμε πιο γνωστό σε όλους. Διότι είναι για όλους. Με την εμπειρία μου εχω δει πως, όποιος έρχεται σε επαφή με τον αυτοσχεδιασμό κατά 90% θα του αρέσει και θα τον στηρίξει, ακόμα και αν δε συμμετέχει ενεργά σε αυτόν. Χρειαζόμαστε κάποιο χρόνο ακόμα για να αναπτυχθεί, όπως και περισσότερα events/promotion από διαφορετικούς φορείς. Για να το επιλέξει κάποιος που δεν το γνωρίζει υπάρχει μόνο ένας τρόπος: να έρθει να το δει και να μας γνωρίσει!»
Πίστη «Ο αυτοσχεδιασμός είναι κομμάτι της ζωής μας. Όλοι μας γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε, προσπαθώντας να βγάλουμε μια άκρη σε μια ζωή, χωρίς σενάριο και χωρίς οδηγίες. Προσαρμοζόμαστε στις περιστάσεις και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Και φυσικά με πολλά λάθη στην πορεία. Γιατί όπως και στη ζωή, έτσι και ο αυτοσχεδιασμός είναι μέσα στα λάθη, στη δοκιμή, στην επανάληψη και δεν υπάρχουν πάντα τα αυτονόητα!
Ο αυτοσχεδιασμός είναι κομμάτι του θεάτρου, έχει μέσα πολύ πειραματισμό, πολύ παιχνίδι, πολλή συνεργασία, εμπιστοσύνη και ομαδικότητα! Για τα δεδομένα της Ελλάδας, χρειάζεται απλά πολλή προώθηση, αναγνώριση και δοκιμή! Ήδη υπάρχουν γνωστές ομάδες που προσπάθησαν για παράδειγμα να σπρώξουν τον κωμικό αυτοσχεδιασμό στην Ελλάδα, όπως οι “Κάψε το σενάριο” και ήταν μια καλή πρώτη επαφή και αναγνώριση, που σίγουρα σηκώνει κι άλλη προσπάθεια με άλλες ομάδες και εναλλακτικές μεθόδους και ποικιλίες παραστάσεων!»
Στέλλα «Ο αυτοσχεδιασμός για εμένα είναι ένας τρόπος να ανακαλύψω ποια είμαι, σβήνοντας διάφορα κοινωνικά φίλτρα που με κάνουν να “μαζεύομαι” και να νιώθω αμηχανία. Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα πολύ προσιτό θεατρικό είδος, καθώς μπορείς να ξεκινήσεις σε οποιαδήποτε ηλικία, χωρίς να έχεις απαραίτητα δεξιότητες υποκριτικής. Επειδη το ίμπροβ είναι ένα νέο είδος τέχνης, δεν είναι ακόμα γνωστό στο ευρύ κοινό. Για τον ίδιο λόγο, τα άτομα που ασχολούνται με αυτό χρειάζονται χρόνο μέχρι να το κατακτήσουν. Ένα ευρύ και ισχυρό community του ιμπροβ θα βοηθήσει στο να καλύψει βασικές ανάγκες όπως : τη δημιουργία μιας εχέμυθης γέφυρας ανάμεσα στο κοινό και τους αυτοσχεδιαστές, τη διοργάνωση workshop/σεμιναρίων/ομιλιών σε συχνότερη βάση, τη συνεργασία με καλλιτέχνες σε διαφορετικούς κλάδους με σκοπό τη δημιουργία διαθεματικών project».
Νικολέτα « Ο αυτοσχεδιασμός σου δίνει την ελευθερία να μπορείς να είσαι ό,τι θες να είσαι ανά πάσα στιγμή. Σου ανοίγει ένα κρυφό παραθυράκι μέσα από το οποίο ανακαλύπτεις πολλά πράγματα για εσένα και τους ανθρώπους γύρω σου. Ο αυτοσχεδιασμός δεν απαιτεί τίποτα απολύτως παρά μόνο να είσαι συνειδητά εκεί για τους συμπαίκτες σου, συνήθεια με την οποία επηρεάζεται θετικά και η ζωή σου.
Ο αυτοσχεδιασμός στην Ελλάδα χρειάζεται και αυτός τον χρόνο του για να λάβει την προσοχή που του αξίζει, όπως γίνεται με την τέχνη γενικότερα σε αυτή τη χώρα. Στο εξωτερικό είναι πολύ περισσότερο γνωστό και αναγνωρισμένο ως ξεχωριστό είδος θεάτρου. Όσο περισσότερα πράγματα συμβαίνουν γύρω από τον αυτοσχεδιασμό, όπως παραστάσεις, μαθήματα, εργαστήρια, δράσεις τόσο ο κόσμος θα τον αγκαλιάζει και θα τον στηρίζει».
Μυρτώ «Ο αυτοσχεδιασμός είναι για εμένα το περισσότερο δημιουργικό θεατρικό είδος. Επί της ουσίας συνορεύει με την κατάσταση εκείνη στην οποία ονειροπολούμε και το συνειδητό μας χαλαρώνει με το ασυνείδητο, φαντασιακό κομμάτι να παίρνει τα ηνία. Πραγματικά δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορεί να φτιάξει μια ομάδα σκηνικά. Αυτό φυσικά απαιτεί πρακτικά να έχεις κατακτημένες όλες εκείνες τις δεξιότητες που απαιτούνται για να υπάρχεις πραγματικά πάνω στη σκηνή, αλλά και μια συστηματική εκπαίδευση πάνω σε θεατρικές τεχνικές και εργαλεία αυτοσχεδιασμού.
Οι συνθήκες που θα συνθέσουν ένα περιβάλλον άνθησης του αυτοσχεδιασμού σίγουρα περιλαμβάνουν την ύπαρξη κοινοτήτων, που ήδη έχουν γεννηθεί σε διάφορες ελληνικές πόλεις, αλλά για μένα και κεντρική χρηματοδότηση, που είναι ελάχιστη για τον πολιτισμό. Οπότε το βάρος σίγουρα πέφτει σε εμάς».
Γαβριήλ «Ο αυτοσχεδιασμός για μένα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω από την πραγματικότητα και να δημιουργώ αναμνήσεις με τα άτομα που γνωρίζω στην πορεία αυτού του ταξιδιού.
Πιστεύω πως ένας τρόπος να μαθευτεί και να χρησιμοποιείται από τον κόσμο ως τρόπος έκφρασης είναι, η ενέργεια και το δέσιμο της ομάδας να περαστεί στο κοινό που μας παρακολουθεί και έτσι να αποκτήσουμε ακόμα περισσότερα άτομα στην improv οικογένεια μας».
Απολαμβάνοντας τον αυτοσχεδιασμό
Ποια στοιχεία του αυτοσχεδιασμού απολαμβάνει ο καθένας σας περισσότερο και γιατί;
Λεύκος «Ομαδικότητα, εμπιστοσύνη, αυθορμητισμός, αποδοχή, ελευθερία έκφρασης, community. Το να αισθάνεσαι ότι μπορείς να εκφραστείς όπως θέλεις και ταυτόχρονα να “βρίσκεσαι” με τον συμπαίκτη σου σε αυτή την κατάσταση που ακόμα και αν σκέφτεστε διαφορετικά, θα προσθέτει ο ένας στην ιδέα του άλλου (η τεχνική που λέμε “ναι και”) είναι απλά εκπληκτικό. Όσο για το community, έχω κάνει πολλές παρέες στη ζωή μου και έχω περάσει από πολλούς χώρους και χόμπι, αλλά το community αυτό είναι τόσο όμορφο και ζωντανό, που δεν το αλλάζω με τίποτα».
Πίστη «Για μένα είναι σίγουρα η ελευθερία! Η ελευθερία που σου δίνεται πάνω στη σκηνή να πάρεις μια έμπνευση είτε από το κοινό είτε από τον συμπαίκτη σου και να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν! Είναι σα να γινόμαστε πάλι παιδιά και να αφήνουμε τη φαντασία μας οδηγό και το παιχνίδι και την διασκέδαση να μας γεμίζουν τα κενά μας! Και σίγουρα είναι μια υπέροχη κοινωνική ομαδική δραστηριότητα».
Στέλλα «Ο αυθορμητισμός είναι για εμένα τα θεμέλια του αυτοσχεδιασμού και του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Τον πρώτο καιρό που ασχολήθηκα με τον αυτοσχεδιασμό, ο αυθορμητισμός με έφερνε συχνά σε δύσκολη θέση καθώς ήταν πολύ εύκολο να πω κάτι χαζό/ ετεροντροπιαστικό ή να γίνω βιαστική και να μπερδέψω τους συμπαίκτες μου, και αυτό δεν ήταν πολύ φαν. Με τον καιρό, ανακάλυψα πόσο μου ταιριάζει και τον έχω κάνει μέρος της καθημερινής μου ζωής».
Νικολέτα «Απολαμβάνω τις αμέτρητες ιστορίες στις οποίες μπορείς να εμπλακείς και να χαθείς σε αυτούς τους μαγευτικά φανταστικούς κόσμους χωρίς κανείς να σου ζητήσει το λόγο που βρίσκεσαι εκεί».
Μυρτώ «Προσωπικά βρίσκω τρομερή απόλαυση στη σύνδεση με τους συμπαίκτες κι έπειτα με το κοινό. Αυτές οι στιγμές μένουν βαθιά χαραγμένες. Έπειτα λατρεύω το storytelling!»
Γαβριήλ «Αυτό που απολαμβάνω στον αυτοσχεδιασμό είναι να παίζω και να γνωρίζω νέα άτομα και να δημιουργούμε σκηνές που δεν βγάζουν αλλά ταυτόχρονα βγάζουν νόημα. Προσωπικά δεν είμαι ο άνθρωπος που παίρνει πολλές πρωτοβουλίες στην improv σκηνή, μου αρέσει πολύ να είμαι βοηθητικος χαρακτήρας και να βοηθάω τους συμπαίκτες μου με όποιον τρόπο μπορώ».
Η ομαδικότητα και η συνύπαρξη
Τί είναι αυτό ή αυτά τα στοιχεία που σας δένουν και σας συντονίζουν πέραν της προφανούς αγάπης σας για τον αυτοσχεδιασμό;
Λεύκος «Όπως προείπα, το improv είναι για όλους. Αυτό που μπορεί να μας δέσει όλους νομίζω είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και η εναγκάλιση όλων των τρόπων σκέψης. Από όλους έχουμε να κερδίσουμε κάτι, αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά».
Πίστη «Αγαπώ τους συμπαίκτες μου, θέλω να τους χαίρομαι και να τους στηρίζω στη σκηνή, και χαίρομαι διπλά όταν το απολαμβάνουν και αυτοί! Η στήριξη και η εμπιστοσύνη είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για το χτίσιμο μιας ομάδας κι ευτυχώς ο αυτοσχεδιασμός σου δίνει τα εργαλεία για να τα υλοποιήσεις!»
Στέλλα «Θεωρώ πως κάποια βασικά σημεία-σταθμοί στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι να δεχτεί τον εαυτό του και με φυσικότητα μετά δέχεται και τους γύρω του. Όταν οι άνθρωποι γύρω σου εμπνέουν το αίσθημα της αποδοχής, δημιουργούνται οι πιο δυνατές σχέσεις».
Νικολέτα «Στον αυτοσχεδιασμό πολύ μαγικά δένεσαι και αποκτάς ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνείς σε μια “διαφορετική” γλώσσα. Η κοινή αγάπη για τον αυτοσχεδιασμό και το πόσο καλά περνάμε μεταξύ μας είναι μάλλον μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ομάδας».
Μυρτώ «Η αλήθεια είναι πως μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και την κοινή μας εκπαίδευση γεννήθηκαν παρέες και βαθιές φιλίες. Είναι τέτοια η φύση και η φιλοσοφία του αυτοσχεδιασμού που ευνοεί τη δημιουργία όμορφων ανθρώπινων σχέσεων, ακριβώς επειδή επανεκπαιδευτήκαμε στο να αποδεχόμαστε εμάς και τους άλλους ολοκληρωτικά. Ταυτόχρονα με αυτό, η ανάγκη μας να παίζουμε οδήγησε σε συλλογικές διαδικασίες αυτοοργάνωσης των ομάδων μας».
Γαβριήλ «Το improv είναι ένας χώρος που μπορώ να είμαι 100% ο εαυτός μου χωρίς να με κρίνει αρνητικά κάποιος. Μαζί με αυτό δημιουργούνται πολλές φιλίες και υπάρχει ένα πολύ όμορφο κλίμα μεταξύ μας και εκτός της σκηνής. Έτσι μπορούμε να είμαστε και να φερόμαστε ως μια αγαπημένη ομάδα».
Η εκπαίδευση στον αυτοσχεδιασμό
Εκτός από δρώντες του αυτοσχεδιασμού είστε ταυτόχρονα και δάσκαλοι / εκπαιδευτές του Improv. Ποιοί είναι οι βασικοί στόχοι της εκπαίδευσης και ποια είναι για εσάς τα κριτήρια μιας επιτυχημένης εκπαίδευσης πάνω στο αντικείμενο του αυτοσχεδιασμού;
Λεύκος « Σαν δάσκαλος προσπαθώ να περάσω σε όλους τη λογική πως το λάθος είναι αποδεκτό και μάλιστα θεμιτό. Να αισθανθούν οι μαθητές ελεύθεροι να εκφραστούν, δίνοντας ταυτόχρονα τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να βγάζουν και νόημα όλα αυτά και να είναι και όμορφη σαν παραστατική τέχνη. Επιτυχημένη εκπαίδευση για μενα είναι όταν οι μαθητές δένονται μεταξύ τους και μαζί μας, όταν είμαστε όλοι μαζί ένα δεμένο community και δεν είναι απλά ενα “χόμπι” που απλά πηγαίνεις και μετά το ξεχνάς. Στόχος επίσης είναι να φύγουν τα κοινωνικά ταμπού και οι φόβοι της έκθεσης που μας έχουν περάσει απο μικροί».
Στέλλα «Η εκπαίδευση είναι μία έννοια που κατά κόρον έχω δει (και ζήσει) από εκπαιδευτικούς να την παρερμηνεύουν ή να την καπηλεύονται. Γενικότερα – ας είμαστε ειλικρινείς – πολλοί δάσκαλοι που έχουμε έρθει σε επαφή, δεν έχουν πιάσει το νόημα. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα προσωπικά να μην το αναπαράγω, οπότε όταν αναλαμβάνω το ρόλο της συντονίστριας, προσπαθώ να δώσω έμφαση στο να γίνω ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στους μαθητές και το εκπαιδευτικό θέμα, και όχι μεσάζουσα. Το να “περνάμε καλά στο μάθημα” είναι κάτι που δε θα έπρεπε να το υποτιμάμε ή να το θεωρούμε κλισέ, καθώς για εμένα αποτελεί κίνητρο για να επιτευχθούν οι υπόλοιποι στόχοι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως το να υπάρχει ενδιαφέρον για ενασχόληση με το εκάστοτε θέμα, να δημιουργείται όρεξη για έρευνα και δημιουργία και να αναζητούνται νέα ερωτήματα».
Μυρτώ «Σε κάθε παραστατική τέχνη τα κριτήρια είναι τα ίδια: Κατάρτιση, γνώση, ενσυναίσθηση, παιδαγωγική, τεχνικές θετικής ανατροφοδότησης. Θα συνοψίσω τα δικά μου standards στο ότι το ιδανικό είναι η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής να είναι παράδειγμα για τους μαθητές. Να εμπνέει εντός και εκτός μαθήματος. Αυτό που σίγουρα κάνω εγώ διδάσκοντας είναι να προσπαθώ να ακούω το μαθητή και να ζητάω σε κάθε μάθημα ανατροφοδότηση σε σχέση με την διαδικασία και την σχέση που δημιουργώ μαζί του».
Πίστη «Κάθε ομαδική δραστηριότητα που μπορεί να ξεκινήσει κάθε άτομο, έχει τους στόχους της. Ένας κοινός όμως στόχος, μπορεί να θεωρηθεί το δέσιμο της ομάδας, η εμπιστοσύνη και η αλληλοστήριξη. Αν ο/η εκπαιδευτής/τρια καταφέρει να δεσει την ομάδα των μαθητών της σχολής, για μένα έχει κερδίσει τον μεγαλύτερο “αγώνα” της εκπαίδευσης. Γιατί από εκεί και πέρα, τα τεχνικά αποκτώνται με εμπειρία και προσπάθεια. Αλλά, γνωρίζοντας κάθε μαθητούδι ότι έχει τη βοήθεια και τη στήριξη της ομάδας του, αποκτά περισσότερα κίνητρα για να βελτιωθεί και να εξελιχθεί σε ολο αυτο. Γιατί δεν παίζει μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για την ομάδα του και μαθαίνει να απολαμβάνει κάθε στιγμή».
Η ωφέλεια από τις παράλληλες δραστηριότητες
Διαπιστώνει κανείς από την διαδικτυακή σας παρουσία ότι πέραν των δράσεων που αφορούν το Ιmprov προσφέρετε και πλήθος αντίστοιχων υπηρεσιών όπως μεταξύ άλλων εταιρική εκπαίδευση, σεμινάρια (με φυσική παρουσία και εξ αποστάσεως) και Improv retreat. Ποιές είναι οι προκλήσεις και ποιά τα οφέλη από όλες αυτές τις παράλληλες δραστηριότητες;
Λεύκος «Το σίγουρο είναι πως όσα περισσότερα κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα διαδοθεί αυτή η τέχνη. Τα φεστιβάλ, τα σεμινάρια και τα retreat είναι ένας άριστος τρόπος για να γνωρίσεις νέο κόσμο, να μάθεις πως να αλληλεπιδράς με διαφορετικά μυαλά και ταυτόχρονα να περνάς και καλά! Όσο για την εταιρική εκπαίδευση, το improv ειναι απίστευτα καλό εργαλείο για team building και bonding, και γι’ αυτό χρησιμοποιείται και εκεί. Σίγουρα είναι δύσκολο να βγάλεις ξαφνικά την παιδικότητα μέσα από κάποιον που έχει ριζωθεί μέσα του ο καθωσπρεπισμός και η εγκράτεια, αλλά αυτό είναι και το ωραίο! Όταν κάποιος απελευθερώνεται, τότε είναι που αρχίζει η μαγεία!»
Στέλλα «Χωρίς να έχω βρεθεί στη διοργάνωση κάποιων από των παραπάνω δράσεων, αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες της οργάνωσής τους. Για παράδειγμα, ο στόχος των retreat είναι να προσελκύσεις άτομα από το community του αυτοσχεδιασμού από όλη την Ελλάδα (ή τον κόσμο), άρα χρειάζεται να το κάνεις προσιτό για όσο περισσότερα άτομα είναι εφικτό. Αυτό επηρεάζεται από τις συμμετοχές, το κόστος των χώρων των σεμιναρίων ή την κάλυψη των εξόδων των δασκάλων που συχνά έρχονται από το εξωτερικό. Αντίστοιχα, σε ένα σεμινάριο αυτοσχεδιασμού στην εταιρική εκπαίδευση, είναι απαραίτητο να αφιερωθούν περισσότερες ώρες συναντήσεων των συμμετεχόντων ώστε να λάβουν μία πιο ολοκληρωμένη ιδέα για το τι είναι αυτοσχεδιασμός και πώς μπορούν να τον αξιοποιήσουν στο εργασιακό τους περιβάλλον».
Πίστη «Όταν οι υπηρεσίες και οι δράσεις αυξάνονται, τότε αυξάνεται και η διάδοσή του ίμπροβ, η γνωριμία με άτομα τα οποία μπορεί να μην είχαν ιδέα νωρίτερα, τα μέλη της ιμπροβικής κοινότητας πληθαίνουν και έτσι αυξάνονται και οι ευκαιρίες για γνωριμίες, οι ανταλλαγες γνώσεων κι εμπειριών πάνω στο θέμα και η δυνατότητα να διαδράσουν πάνω στη “σκηνή” πολλοί και διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, που μαζί έχουν κάτι καινούργιο να χτίσουν και να προσφέρουν. Μάλιστα με το retreat, δίνεται η δυνατότητα, αυτή η διάδραση να γίνει και με άτομα άλλων χωρών και άλλων κουλτούρων, το οποίο καθιστά την εμπειρία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα!»
Χώροι δράσης
Έχετε κάποιο συγκεκριμένο χώρο ή χώρους που προετοιμάζετε τις δράσεις σας και ποιές είναι συνήθως οι προϋποθέσεις που θα πρέπει να ικανοποιούνται ώστε ο χώρος παρουσίασης της εκάστοτε δράσης να θεωρείται κατάλληλος;
Λεύκος «Δυστυχώς εδώ στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε κάποιο συγκεκριμένο χώρο (στην Αθήνα υπάρχει το θέατρο Άβατον που εχει η σχολή μας). Οι χώροι που χρησιμοποιούμε είναι αυτοί που… βρίσκουμε και ενδιαφέρονται. Οι προϋποθέσεις είναι σίγουρα να υπάρχει αρκετός σκηνικός χώρος, αφού μιλάμε για θεατρικό είδος, όπως και χώρος για να υπάρχει κοινό. Το ιδανικό είναι να βρισκόμαστε και κοντά στο κοινό, αφού το στοιχείο της αλληλεπίδρασης είναι πολύ σημαντικό».
Στέλλα «Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι χώροι προετοιμασίας των δράσεων, ανάλογα τη συμμετοχή των μελών και την απαιτητικότητα της δράσης προσαρμοζόμαστε σε ποικίλους χώρους. Το ίδιο ισχύει και για τις δράσεις : για μία ιμπροβ παράσταση 4 ατόμων μπορεί να είναι κατάλληλος χώρος ένα θέατρο ή ένα μπαρ ανάλογα την περίσταση, για σεμινάριο καλό είναι να χρησιμοποιηθεί ένας χώρος θεατρικής πρόβας, ενώ επίσης έχει πραγματοποιηθεί πρόβα-παράσταση σε πάρκο, οπότε όλα είναι δυνατά».
Πίστη «Στη Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, υπάρχει ακόμα έλλειψη μιας “βάσης” που θα αποτελεί το “σπίτι” των δράσεων και θα προσφέρει μια σταθερότητα τόσο στους εκπαιδευτές/τριες, όσο και στους μαθητές/τριες. Τόσο ένας χώρος προβών και μαθημάτων, όσο κι ένας χώρος παραστάσεων, ελευθερώνει κατά πολύ και τα χέρια και τις τσέπες των μελών. Θέλω να είμαι αισιόδοξη, όμως, ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθεί το κατάλληλο αυτό πλαισιο που θα μας “σπιτώσει” για τα καλά!»
Η συμβολή της εναλλακτικής αίθουσας στην ευελιξία του αυτοσχεδιασμού
Πιστεύετε ότι ένας εναλλακτικός χώρος (πέραν μιας συνηθισμένης θεατρικής σκηνής) με ιδιαίτερη αισθητική ή «χαρακτήρα», έχει να προσφέρει το κάτι παραπάνω στο συνολικό βίωμα που θα θέλατε να αποκομίσει το κοινό σας από την συμμετοχή του στις παραστάσεις σας;
Λεύκος «Το όμορφο με το improv είναι ότι όλα τα ερεθίσματα είναι μέρος της παράστασης. Ήχοι, περιβάλλον, ακόμα και κινητά που χτυπάνε. Σίγουρα, αναλόγως τη φόρμα του είδους που παίζουμε, κάθε χώρος έχει να προσφέρει άλλα πράγματα. Το long form ας πούμε – παράδειγμα το improv and dragons – ενδείκνυται πιο πολύ σε θεατρική σκηνή. Το short form όμως παίζεται συνήθως σε bar, όπου το κάθε τι παίζει το ρόλο του».
Στέλλα «Πιστεύω πως η λιτότητα του χώρου είναι πολύ σημαντική για μία αυτοσχεδιαστική παράσταση ώστε να κρατάει την ιδέα του “λευκού καμβά”. Επειδή όμως μιλάμε ακόμα για θέατρο, ο χώρος οφείλει να διαθέτει φώτα και ηχητικό εξοπλισμό. Παρόλα αυτά, είναι στο χέρι κάθε ομάδας να βρει τι της ταιριάζει και να προσαρμόσει αισθητικά το χώρο στον οποίο παίζει».
Μυρτώ «Για το ίμπροβ δεν είναι απαραίτητο να παίζουμε σε θεατρική σκηνή αποκλειστικά, συνηθίζεται ομάδες να παίζουν και σε μαγαζιά, και αυτό συναινεί και στην οικειότητα και άνεση που νιώθει το κοινό. Φυσικά και ένας χώρος με δική του αισθητική που να ταιριάζει με το θεατρικό αυτοσχεδιασμό φέρνει και ένα συνολικότερο αισθητικό αποτέλεσμα. Όλα είναι θεμιτά».
Πίστη «Ένας χώρος για να φιλοξενήσει μια ιμπροβική παράσταση, χρειάζεται να έχει κάποια σταθερά χαρακτηριστικά. Αρχικά, να υπάρχει ένα κομμάτι ελεύθερο που θα μπορεί να λειτουργήσει σαν “σκηνή” για τους παίκτες, και που θα μπορεί το κοινό, όπου κι αν κάθεται, να έχει μια καλή οπτική προς αυτόν. Δεύτερον, να υπάρχει μια καλή ακουστική, χωρίς να χρειάζεται η χρήση μικροφώνων, για να μην υπάρχει φασαρία και “χάνονται” κομμάτια από τους διαλόγους ή τους ήχους των σκηνών που παίζονται. Ακόμη, ουσιώδης είναι και ο φωτισμός του χώρου. Χρειάζεται να υπάρχουν φώτα ή προβολείς, που να πέφτουν πάνω στην εκάστοτε “σκηνή” και να ξεχωρίζουν τους παίκτες, από το κοινό. Τέλος, χρειάζεται ένας χώρος όπου θα μπορούν να κάθονται οι θεατές και να παρακολουθούν, είτε αυτά είναι καθίσματα ή και ένα καθαρό πάτωμα.. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπληρωματικά, όπως ηχεία για μουσική, που σίγουρα προσθέτει στην εμπειρία. Αλλά πάνω απ’ όλα, θέλει καλή θέληση και κέφι, τόσο από τους παίκτες, όσο και από το κοινο, γιατί όλοι συμμετέχουν!»
Γαβριήλ «Μια Improv σκηνή θα έλεγα πως δεν χρειάζεται μια ιδιαίτερη σκηνή με props κ.τ.λ.. Οι αυτοσχεδιαστές με τα λόγια και τις κινήσεις τους πάνω στην σκηνή δίνουν στο κοινό να καταλάβει πως είναι διαμορφωμένος ο χώρος στον οποίο βρίσκονται. Πέραν αυτού υπάρχουν πολλά είδη αυτοσχεδιασμού τα οποία το καθένα μπορεί να θέλει διαφορετικά χαρακτηριστικά και εργαλεία πάνω σε μια σκηνή».
Η διάδραση με το κοινό
Η διαδραστικότητα των παραστάσεων μεταξύ δρώντων και θεατών πιστεύω ότι έχει έναν αμοιβαίως επωφελούμενο αντίκτυπο. Εσείς πώς αξιολογείτε αυτή την αυθόρμητη και πηγαία αμφίδρομη επικοινωνία και πόσο σας έχει βοηθήσει στο να αφουγκραστείτε το κοινό σας και να εξελιχθείτε ως ομάδα;
Λεύκος «Η διαδραστικότητα είναι από τα πλέον σημαντικά του είδους. Προσφέρει έμπνευση στους ηθοποιούς, ευχαρίστηση στο κοινό και – συνήθως – πολύ γέλιο. Εννοείται πως, αφού κάθε παράσταση βασίζεται στις ιδέες του κοινού, αυτό βοηθάει και εμάς να εξελιχθούμε, αφού καταλαβαίνουμε τι “πετυχαίνει” και τι όχι. Σίγουρα κάθε κοινό είναι ξεχωριστό, αλλά αυτή είναι και η πρόκληση: να έχεις πάντοτε την ετοιμότητα και την προσαρμοστικότητα πάνω στη σκηνή, ώστε να ευχαριστήσεις το εκάστοτε κοινό σου. Αυτό είναι και που μας εξελίσσει, όχι μόνο σαν αυτοσχεδιαστές, αλλά και σαν ανθρώπους».
Στέλλα «Στην κωμωδία, η επικοινωνία με το κοινό είναι για εμένα ο κυριότερος στόχος της παράστασης. Κάθε φορά λοιπόν που το κοινό αντιδρά στις προτάσεις μας με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι περιμένουμε, κρατάμε αυτές τις στιγμές ως τροφή για σκέψη και κάνουμε αλλαγές. Ειδικά όταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα στην παρουσίαση, συναντήσαμε προβλήματα όπως : να μπερδεύεται το κοινό και να μην κατανοεί πλήρως τις περιγραφές των παιχνιδιών, να μη γίνεται ξεκάθαρο πότε τελειώνει μια σκηνή, να μην προσαρμόζουμε τις “σουρεάλ” προτάσεις (πχ παίξτε ένα παγκάκι και ένα περιστέρι) του κοινού στο παίξιμό μας. Αυτά φυσικά είναι προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε άπειρος αυτοσχεδιαστής».
Μυρτώ «Σε κάθε θεατρικό είδος οι παραστάσεις είναι ζωντανές, και συνδιαμορφώνονται από performers και θεατές. Πόσω μάλλον στον αυτοσχεδιασμό, που το κοινό κυριολεκτικά συμμετέχει στην παράσταση δίνοντας ιδέες. Αυτή η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική και κάνει την παράσταση πιο ζεστή και για μας και για το κοινό. Η ανατροφοδότηση του κοινού και η ενέργειά του μας δεσμεύουν να ενεργοποιήσουμε όλες μας τις δημιουργικές δυνάμεις ώστε να απαντήσουμε στα ερεθίσματα που μας δίνει για να φτιάχνουμε κάθε φορά μια παράσταση που θα τους κάνει να γελάσουν, να συγκινηθούν και να εμπνευστούν!».
Πίστη «Ικανοποίηση παίρνουν οι παίκτες, όταν καταφέρνουν να προκαλέσουν συναισθήματα στο κοινό, είτε αυτά είναι γέλιο και ευχαρίστηση για κάτι αστείο που έγινε, είτε είναι θαυμασμός, στεναχώρια, συγκίνηση, σοκ, κλπ, για κάτι άλλο που είδαν ή άκουσαν επι σκηνης. Η διαδραστικότητα, δεν είναι μόνο οι ιδέες που δίνονται στην αρχή για κάθε παιχνίδι ή σκηνή, αλλά και η επικοινωνία και η συναισθηματική επένδυση σε όλη τη διαρκεια της παράστασης, στους χαρακτήρες και στις σχέσεις τους και στις ιστορίες που δημιουργούνται μέσα σε αυτή. Ακόμα και χωρίς να γίνεται πάντα αντιληπτό, το κοινό έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην κάθε παράσταση και μπορεί εύκολα να επηρεάσει την εξέλιξη της».
Το κοινό της Θεσσαλονίκης
Έχετε κάποια εικόνα για το κοινό της Θεσσαλονίκης, του πώς δηλαδή υποδέχεται νεωτερισμούς και πειραματικές δράσεις ή θεωρείτε ότι είναι λιγότερο τολμηρό στις επιλογές του και προτιμάει την πεπατημένη; Πώς έχει ανταποκριθεί έως σήμερα σε γενικές γραμμές στην δική σας δράση;
Λεύκος «Το κοινό της Θεσσαλονίκης σίγουρα είναι ανοιχτό (παπούτσι από τον τόπο σου) αλλά ταυτόχρονα είναι και μικρό. Στην Αθήνα τα πράγματα έχουν εξελιχθεί πολύ πιο γρήγορα, λόγω του μεγέθους. Προς το παρόν αυτό που βλέπουμε να δουλεύει ειναι το word of mouth- πες στον φίλο σου, που θα πει στον φίλο του κλπ. Οι ομάδες και το κοινό μεγαλώνουν-με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Ίδωμεν!»
Στέλλα «Έχω παρατηρήσει πως ένα μικρό μέρος του κοινού υποδέχεται νέες δράσεις, και αυτό συχνά εξαρτάται από τον φορέα που οργανώνει τη δράση. Η αναγνωρισιμότητα είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει τις επιλογές του κοινού. Στις δικές μας δράσεις είναι λίγο τυχαίο το να βγει κάποιο συμπέρασμα, καθώς το πλήθος αλλάζει συχνά, αλλά δεν ανανεώνεται. Ένας από τους στόχους μας είναι να ανανεωθεί το κοινό μας, να γνωρίσουν τις δράσεις μας και άνθρωποι από άλλους κύκλους».
Μυρτώ «Το κοινό στη Θεσσαλονίκη, όπως και στην Αθήνα, είναι πολλών…ταχυτήτων. Σίγουρα υπάρχουν κομμάτια του που πειραματίζονται σε αυτά που παίζουν ως περφορμερς και σε αυτά που βλέπουν ως θεατές, αλλά στο μεγαλύτερό του ποσοστό ακολουθεί θεάματα γνώριμα και οικεία. Στη δική μας δράση μέχρι στιγμής παρατηρούμε την προσέλευση σταθερών ατόμων που ακολουθούν παραστάσεις/ομάδες. Το κοινό όμως ανανεώνεται δύσκολα, για διάφορους λόγους, κυρίως προσλαμβανουσών και νοοτροπίας του κοινού αλλά και απουσίας διαφήμισης του αυτοσχεδιασμού από μέσα όπως η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο».
Πίστη «Σε σχέση με την Αθήνα, για να μην αναφέρω πόλεις του εξωτερικού, σίγουρα έχει ακόμα πολλά βήματα να διανύσει. Κάθε βήμα όμως, είναι και μια θετική εξέλιξη στην όλη υπόθεση! Όλα θέλουν το χρόνο τους εξάλλου».
Ποιά παράσταση είχε ιδιαίτερη αποδοχή από τους Θεσσαλονικείς και γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;
Λεύκος «Κάνουμε 2 είδη παραστάσεων: short form (γρήγορο και κωμικό) και long form (πιο θεατρικό). Και τα 2 είδη πιστεύω έχουν αποδοχή για διαφορετικούς λόγους: το short form λόγω του κωμικού στοιχείου, διότι ο κόσμος ειναι εξοικειωμένος με την κωμωδία – σίγουρα διαφέρει απο το stand up, αλλά μόλις πιάσεις το νόημα, αφήνεσαι και περνάς τέλεια. Το long form -συγκεκριμένα το improv and dragons – είχε αποδοχή διότι σε ποιον δεν αρέσει η φαντασία! Οπότε πέρα από το κοινό των παικτών Dungeons and Dragons, είναι ελκυστικό για οποιονδήποτε λάτρη της φαντασίας!».
Στέλλα «Η παράσταση Improv & Dragons πιστεύω πως είχε ιδιαίτερη αποδοχή καθώς η θεματική της παράστασης (D&D) προσέλκυσε το target group των D&Dάδων. Αυτό το κοινό είναι οικείο με το ίμπροβ, μιας και τα δύο βασίζονται στη δημιουργία χαρακτήρων, σκηνών ή κόσμων επί τόπου. Για αυτό το κοινό, ήταν πιο εύκολο να προσαρμοστεί και να κατανοήσει ακριβώς τι παρακολουθεί στην παράσταση και πώς λειτουργεί».
Μυρτώ «Θα έλεγα πως η παράσταση Improv and Dragons δημιούργησε ένα πολύ ωραίο hype, λόγω θεματολογίας, και φυσικά προσέλκυσε κοινό με αντίστοιχα ενδιαφέροντα».
Μελλοντικά σχέδια και εγχειρήματα
Θα θέλατε να μοιραστείτε τα μελλοντικά σας σχέδια / εγχειρήματα;
Λεύκος «Το απόλυτο σχέδιο μου είναι να γίνει όλη η Θεσσαλονίκη, μετά όλη η Ελλάδα, και μετά όλος ο κόσμος αυτοσχεδιαστές. Και θα το πετύχω! Σε πιο ρεαλιστικούς στόχους, θα ήθελα να ενσωματώσω τη μουσική περισσότερο μέσα στο είδος, όχι μόνο σαν background αλλά σαν έξτρα αλληλεπίδραση. Ο αυτοσχεδιασμός στη μουσική είναι μια ακόμη από τις αγάπες μου και σίγουρα ειναι απολύτως ταιριαστός. Σκεφτείτε μια ολόκληρη παράσταση musical που όλοι αυτοσχεδιάζουν. Πυροτεχνήματα!»
Στέλλα «Στο μέλλον θα ήθελα να κάνω μία σειρά μαθημάτων όπου να συνδυάζουν το ιμπροβ και τα κινηματογραφικά γυρίσματα. Οι σπουδές μου στον κινηματογράφο με ώθησαν να ασχοληθώ με τα γυρίσματα ταινιών και παρατηρώ ακόμα πως από τη λειτουργία κάθε ομάδας λείπει είτε η εμπιστοσύνη, είτε η ομαλή λειτουργία και επικοινωνία, είτε η προσαρμοστικότητα σε εμπόδια που εμφανίζονται.»
Μυρτώ «Επί του παρόντος παίζω σε παιδική παράσταση σωματικού θεάτρου, παράλληλα με το ίμπροβ. Στόχος μου είναι να σχεδιάσω μαθήματα και σεμινάρια που να ενσωματώνουν τεχνικές σωματικού και ensemble σωματικού θεάτρου στον κόσμο του ίμπροβ.»
Πίστη «Σίγουρα θα συνεχίσω να προωθώ το ιμπρόβ, τα μαθήματα και τις παραστάσεις όπου βρω κι όπου σταθώ! Ιδανικά θα ήθελα να το εντάξω και σε άλλα πλαίσια, όπως το σχολείο, καθώς πιστεύω ότι μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη, τόσο σε μαθητές/τριες όσο και στο εκπαιδευτικό προσωπικό, με έναν τρόπο δημιουργικό που σίγουρα έχει χαθεί στις μέρες μας στο εκπαιδευτικό σύστημα!»
Γαβριήλ «Θα ήθελα να χρησιμοποιώ τον αυτοσχεδιασμό γενικά μέσα στην καθημερινότητα μου και στην δουλειά αν αυτό είναι εφικτό. Ένα όνειρο ζωής που έχω από μικρός είναι να παίξω σε musical, και από τότε που ξεκίνησα το improv υπάρχει στο bucket list μου και το improv musical».
Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε τις δράσεις των ομάδων στις οποίες συμμετέχουν ο Λεύκος, η Πίστη, η Στέλλα, η Νικολέτα, η Μυρτώ και ο Γαβριήλ στα παρακάτω links: