Πίνακας Περιεχομένου
Ο Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος με 32 χρόνια διαπρεπούς πορείας στον χώρο της κωμωδίας, του θεάτρου και της τηλεόρασης μας τιμά με την παρουσία του παραχωρώντας μας μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, όπου μοιράζεται μαζί μας απλόχερα την πολύπειρη καλλιτεχνική του δράση και μας δίνει την δυνατότητα να επισκεφθούμε από κοινού το τι σκέφτεται, βιώνει και οραματίζεται.
Αφοπλιστικά ειλικρινής, αισιόδοξος, προσγειωμένος, δεν διστάζει στις συνεντεύξεις του να αποκαλύπτει και τα λιγότερο ευχάριστα περιστατικά που σημειώθηκαν στην έως τώρα πορεία του ως κωμικού, τα οποία αγκαλιάζει και επενδύει με χιούμορ αντιμετωπίζοντάς τα ως στοιχεία της πραγματικότητας και του καθημερινού βιώματος.
Επειδή είμαστε σίγουροι ότι ανυπομονείτε να τον «ακούσετε» ας αφήσουμε τον ίδιο να μας «μιλήσει»….
1. Θέλεις να μας περιγράψεις το τί είναι το «γέλιο» και το «αστείο» στην δική σου κοσμοθεωρία και τι το προξενεί;
«Το γέλιο είναι πηγή ζωής και αυθόρμητο, έρχεται μετά από ένα καλό αστείο»
Για μένα υπάρχουν 2 ειδών αστεία (εκτός από τα καλά και τα ..κακά) το αστείο της παρέας, που είναι άμεσο και επιτυγχάνεται μέσα από τον κοινό κώδικα της παρέας και το γέλιο που προσφέρουν οι κωμικοί, που πρέπει να είναι καλά δομημένο, άμεσο και να φαίνεται αυθόρμητο. Κάθε κωμικός έχει τον δικό του “κώδικα” που οφείλει να τον επικοινωνήσει τάχιστα για να κερδίσει την παρέα, το κοινό που έχει έρθει να τον δει. Όποιος είναι αστείος στη παρέα του, δεν είναι “κωμικός” με την έννοια του επαγγελματία, όπως και κάθε κωμικός δεν είναι απαραίτητα ο “αστείος” της παρέας!
Εγώ τα προσεγγίζω με καυστικό τρόπο τις περισσότερες φορές και λόγω εμπειρίας με πολύ μεγάλη ταχύτητα, είναι αυτό που λέμε “την έχει την ατάκα” . Αυτό στη παρέα, στην παράσταση το 90% των αστείων που λέω, προέρχονται από την καθημερινότητα σας (μας) και βρίσκω το αστείο εκεί που ο άλλος το βλέπει, αλλά όταν το ακούει από μένα θα γελάσει περισσότερο. Π.χ. Ειδα μια ανακοίνωση σε δέντρο που λέει: “πετιώνται μπάζα, Μιχάλης!” (όλοι την έχουμε δει κάπου) πέρασα και συμπλήρωσα: “πότε; Κωνσταντίνος!”»
2. Μπορείς να συνοψίσεις το τι σημαίνει για εσένα stand-up κωμωδία; Ποιός είναι ο δικός σου σκοπός, το δικό σου κίνητρο;
«Είμαι 54 ετών και κάνω κωμωδία 32 χρόνια! Πολύ απλά και συνοπτικά είναι πολύ πιο πάνω από τη μισή μου ζωή! Μοναδικός σκοπός μου, είναι να κάνω τον άλλον να γελάσει, να γελάσει πολύ και να ξεχαστεί! Το κίνητρο είναι να τον αφυπνίσω και λιγάκι αν μπορέσω!»
3. Ποιά είναι η ειδοποιός διαφορά του stand-up από άλλες μορφές κωμωδίας;
«Παρακαλώ! Πρώτα τα 50 ευρώ για το σεμινάριο! Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι είσαι μόνος σου, το έχεις γράψει μόνος σου, το έχεις σκηνοθετήσει στο μυαλό σου μόνος σου και δεν έχεις σύμμαχο ούτε κάποιο ρόλο, ουτε καν ένα ηχητικό gang. Είσαι γυμνούλης!!!»
4.Η παρατήρηση ως στοιχείο της φιλομάθειας είναι συνδεδεμένη με την κωμωδία. Συμφωνείς; Προσεγγίζεις εμπειρικά το κοινωνικό περιβάλλον παρά θεωρητικά;
«Συμφωνώ απόλυτα! Παρατηρώ πάρα πολύ τους ανθρώπους στο δρόμο, στα λεωφορεία, αυτά που λένε με άλλα λόγια και όχι με αυτά που θέλουν να πουν, πως αντιμετωπίζουν το “διαφορετικό” τις εκφράσεις τους… Τους μελετάω κανονικά! Η θεωρία ταιριάζει στους ψυχολόγους και τους κοινωνιολόγους και όχι σε κάτι που πρέπει να το αναπαραστήσεις εμπειρικά και με ακόμη μεγαλύτερη εμπειρία να το μετατρέψεις σε αστείο!»
5. Το stand-up είναι και μια μέθοδος ανακάλυψης του ποιος είσαι; Δηλαδή η διαδικασία της συνεχούς αλληλεπίδρασης με το κοινό σε βοηθάει να κατανοήσεις περισσότερο εσένα;
«Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, με έχει γλιτώσει από την ψυχανάλυση! Αυτό που με έχει βοηθήσει να καταλάβω για μένα, είναι πως δεν είμαι ένας συμβατικός άνθρωπος, πως ουδέποτε θα μπορούσα να γίνω δημόσιος υπάλληλος, πως αν δεν γινόμουνα κωμικός θα προτιμούσα να είχα ένα μικρό καφέ, ένα σουβλατζίδικο και όλοι να έρχονται για τον… Κωνσταντίνο, γεγονός που πολλές φορές έχει συμβεί σε παραστάσεις μου, καθώς με έχουν αγκαλιάσει φίλοι – άνθρωποι που με γνωρίζουν από όλο το ηλικιακό φάσμα της ζωής μου!
Έχω ανακαλύψει πως εγώ, αυτό το τυπικό δείγμα “καλού παιδιού” είμαι ένας μποέμ τύπος, που όποτε μπορεί καλοπερνάει ακόμα και με τα λίγα και όταν δεν μπορεί είναι ευχαριστημένος με αυτά που πέρασε!»
6. Πώς ήταν η πρώτη σου εμπειρία πάνω στην σκηνή αν μπορείς να ανακαλέσεις στην μνήμη;
«Με χρονολογία γέννησης 1969 που θες να ξέρω; Παρόλα αυτά, είχα αγωνία για το αν αυτά που έλεγα θα ήταν αστεία, αλλά και μεγάλη χαρά που έκανα αυτό που ήθελα!»
7. Κεφάλαιο Λουκία Ρικάκη και Νύχτες Κωμωδίας. Ποιά είναι η παρακαταθήκη και πώς αυτή αξιοποιήθηκε στην διαδρομή σου;
«Πωωωωω!!!! Πρώτα από όλα η φοβερή αμεσότητα με το κοινό, που νομίζω ότι χρειάζεται το είδος! Αυτή η αμεσότητα δεν θα φύγει ποτέ και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο! Εκεί βρήκα τον εαυτό μου! Από εκεί έγινα γνωστός σε εποχές που δεν υπήρχε ούτε καν facebook!
Αυτό δυστυχώς ήταν κάτι που δεν αξιοποίησα στη συνέχεια, είχα υποτιμήσει πολύ την αξία του youtube για παράδειγμα, τότε υπήρχε η αντίληψη ότι τα κείμενα “καίγονται”. Και σήμερα οι κωμικοί ανεβάζουν τις παραστάσεις τους όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος τους, λίγο πριν βγάλουν την επόμενη δουλειά τους, αλλά στο ενδιάμεσο μπορεί να βρει κανείς πολλά δικά τους αποσπάσματα σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα.
Ωστόσο κυκλοφορεί ήδη το βιβλίο της Σόφης Δήμου: “το stand up comedy στην Ελλάδα” και σε λίγο θα κυκλοφορήσει και η διατριβή του Αντώνη Ηλιάδη – διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης- για το stand up comedy. Το κεφάλαιο Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος υπάρχει και στα δύο!»
8. Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου stand-up κωμικοί της εγχώριας σκηνής ή του εξωτερικού;
«Για την εγχώρια σκηνή είναι δύσκολο να πω, επειδή εκτός από τους πολύ καινούργιους, τους ξέρω σχεδόν όλους και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Οι περισσότεροι παλιότερα τουλάχιστον, όταν δεν υπήρχαν σκηνές και θέατρα που φιλοξενούσαν παραστάσεις, έχουν πάρει μέρος σε πολλές δικές μου. Επίσης το 2017 -18 μέσα από το σόλο μου το “Α ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ” περάσανε οι καλύτεροι 5λεπτοι κωμικοί (δηλαδή με το πρώτο τους 5λεπτο υλικό) εκείνης της περιόδου. Πάρα πολλούς τους αγαπώ, άλλωστε και μόνο η διαφορά ηλικίας μου δίνει αυτό το δικαίωμα!
Οπότε πάμε στο εξωτερικό! Δεν ήμουν και δεν είμαι πολύ fan του να κάτσω και να δω ή να μελετήσω ξένους κωμικούς στο youtube και επειδή δεν γνωρίζω τόσο καλά Αγγλικά και επειδή ποτέ δεν ήθελα να πέσω στην παγίδα της αντιγραφής. Ωστόσο προτιμώ τους Αμερικανούς κωμικούς, γιατί έχουνε αυτό το στοιχείο του διασκεδαστή, που έμενα μου αρέσει πολύ και τους θεωρώ πολύ πιο άμεσους, από τους Ευρωπαίους. Λατρεύω τον Chris Rock! Είναι από μόνος του hilarious (λέξη που χαρακτηρίζει σε υπερθετικό βαθμό κάποιον κωμικό αν και προέρχεται από το Ελληνικό “ιλαρός”.)
Όμως μπορεί κανείς να μην αναφέρει τον νουνό του, τον Chappelle? Γίνεται να αφήσεις έξω από τη λίστα τον Seinfeld; Που έβαλε το stand up comedy μέσα στα σπίτια; Και πως να μην μιλήσεις για αυτόν που ο Seinfeld τον χαρακτήρισε ως τον Πικάσο του είδους; Εννοώ τον πασίγνωστο Richard Pryor! Κλασσικό δείγμα κωμικού που είναι και αστείος από μόνος του!
Έχω όμως την αίσθηση ότι η διεθνής σκηνή ανανεώνεται κάθε 10 χρόνια περίπου με πολλά νέα πρόσωπα, που ίσως χρειαστούν και άλλα 10 χρόνια για να εκτιμηθούν σωστά, διότι υπάρχουν πια και τα media με πληθώρα βίντεο από κωμικούς. Υπάρχει ας πούμε ο νεότατος Matt Rife, καλογυμνασμένος, σέξυ με υπέρλαμπρο χαμόγελο, αλλά άμα σας πω ότι η αλληλεπίδραση με το κοινό, τα “αστεία” που κάνει είναι σχεδόν εφάμιλλα με αυτά που έκανα εγώ τη δεκαετία του 90, τα οποία θεωρούνται ξεπερασμένα -και που δεν τα κανω πια- τι θα μου πείτε;
Ω αγαπητοί αναγνώστες! Και αγαπητοί haters! Ξέρω τι θα μου πείτε! Ότι δεν είμαι καλογυμνασμένος, σέξυ με υπέρλαμπρο χαμόγελο! Α! Να μην ξεχάσω τον αγαπημένο μου! Που δεν είναι Αμερικανός, Ωστόσο είναι αυτής της σχολής και είναι ο ξεκαρδιστικός (hilarious ντε) Ζαμέλ Ντεμπουζ! Εντάξει μη θέλετε να το γράψω και στα Γαλλικά!»
9. Δεδομένου ότι η κωμωδία είναι μια τέχνη πρόκλησης συναισθημάτων ποιά είναι η σχέση της με την πολιτική ορθότητα; Υπάρχει διέξοδος; Είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας;
«Μακριά η πολιτική ορθότητα από την κωμωδία και τη σάτιρα! Η κωμωδία, κυνηγημένο είδος κατά περιόδους, έχει ως στόχο της την εξουσία και όλα τα στρεβλά.»
«Γίνεται να υπάρξει κωμωδία αλλιώς; Βεβαίως υπάρχουν και σεξιστικά και φυλετικά αστεία, όλα μπορεί να είναι μέρος μιας παράστασης, αν όμως ο κωμικός το κάνει για προσωπικούς λόγους ή αντιπάθειες, αυτό είναι άλλο! Και εννοείται πως στην πρόσφατη διένεξη Κραουνάκη – Πρωτοψάλτη , για την αφαίρεση της λέξης “χοντρή” από το τραγούδι “Άδωνις” που αυθαίρετα αφαίρεσε η δεύτερη, είμαι με το μέρος του Κραουνάκη! Δηλαδή τι άλλο θα αφαιρέσουμε; Και τη Μαρία με τα κίτρινα λόγω στυλιστικού λάθους; και ποιον να αγαπάει καλύτερα; τον άντρα της ή το γείτονα; Σεξιστικό!!! Έλεος!!!»
10. Το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού τί ρόλο διαδραματίζει στην περφόρμανς σου και πόσο συμβάλλει στην επιτυχία των παραστάσεων;
«Έχω την αίσθηση ότι και το κοινό περιμένει τον αυτοσχεδιασμό!»
«Αν δεν είσαι ετοιμόλογος σε τι διαφέρεις από αυτόν που ήρθε να σε ακούσει; Επίσης ο αυτοσχεδιασμός βοηθάει πολύ στην ανανέωση μέρους της παράστασης! Πρόσφατα έπαιξα στον Λαγκαδά όπου έξω από το κέντρο υγείας υπάρχει μια τοιχογραφία του Παπαφλέσσα!
Σας αφήνω εδώ ότι ακριβώς σχολίασα: “δεν το λες και ενθαρρυντικό! Δεν βλέπεις μια τοιχογραφία του Παπαφλέσσα και λες: Εδώ θα βρω την υγειά μου! Εκτός αν υπήρχε και μια επιγραφή που να έλεγε: Μπείτε άφοβα! Άλλοι Πάθανε πολύ χειρότερα!!!” καταλαβαίνετε τι έγινε! Μέχρι που σκέφτομαι να το εντάξω στο κανονικό μου πρόγραμμα!»
11. Τί σου προκαλεί συνήθως το ενδιαφέρον από την πλευρά του κοινού; Τί είναι αυτό που παρατηρείς και σου εξάπτει την διάθεση αυτοσχεδιασμού;
«Αν κάποιος είναι πολύ αδιάφορος -σπάνιο- ή απεναντίας αν φαίνεται ότι είναι άνθρωπος που του αρέσει ή πλάκα. Αλλά πάντα ο κωμικός πρέπει να το ελέγχει αυτό, γιατί πάντα υπάρχει η περίπτωση να ξεφύγει ο θεατής, πράγμα πολύ χειρότερο από το να ξεφύγει ο κωμικός!»
12. Ποιό ήταν το αποτύπωμα της τηλεόρασης στην καλλιτεχνική σου πορεία; Συνέβαλε στην εξέλιξή σου ως κωμικού ή σε πήγε πίσω; Πώς αξιολογείς την στάση της τηλεόρασης απέναντι στο stand-up;
«Δεν νομίζω πως υπήρξε αλληλεπίδραση! Η τηλεόραση δεν με έχει ανακαλύψει ή δεν με έχει εκμεταλλευτεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Αν και πάντα είχα τη φήμη του καλού κωμικού! Έχω συμπαρουσιάσει και 2 τηλεπαιχνίδια! Τα: “η τυχερή σου μέρα” στον ΑΝΤ1 “λες και το ‘ξερες” στον ALPHA που σίγουρα προτάθηκα και πήρα τη δουλειά λόγω του stand up comedy. Κι όταν λέμε η στάση της τηλεόρασης, εννοούμε των ανθρώπων της τηλεόρασης απέναντι στο stand up! Πολύ κακή θα έλεγα!
Αφού για την Ελληνική τηλεόραση κωμικός θεωρείται ο Ουγγαρέζος, η Αθηναΐς Νέγκα, ο Περρής, ο Λιάγκας και ο Μουτσινάς! Για να μην παρεξηγηθώ ο τελευταίος είναι αστείος αλλά όχι επαγγελματίας κωμικός! Και μη με ρωτήσετε για τον Σεφερλή! Είτε μας αρέσει είτε όχι είναι επαγγελματίας του είδους!»
13. Το κοινό της Θεσσαλονίκης θα έλεγες ότι είναι εξοικειωμένο μ’ αυτό το είδος της κωμωδίας; Τυγχάνει ευρείας αποδοχής;
«Όλα είναι σχετικά! Πολύ λιγότερος πληθυσμός, λιγότεροι κωμικοί, στέκια, άρα πολύ μικρότερη και η εξοικείωση!»
14. Από την πολύχρονη εμπειρία σου πιστεύεις ότι η αίθουσα της παράστασης σχετίζεται με την εμπειρία; Ποιοί χώροι εξυπηρετούν καλύτερα (π.χ. σκηνές); Θα επέλεγες μια μη συμβατική επιλογή για παράστασή σου κι αν ναι γιατί;
«Σαφέστατα! Στο θέατρο είναι πιο προσηλωμένοι, όλα είναι στραμμένα σε σένα! Στα καφέ και στα μπαρ όμως πηγαίνει πιο νεανικό κοινό, που μπορει να ειναι και πιο ενθουσιώδες. Από την άλλη στην Ελλάδα είμαστε ακόμα λίγοι σχετικά αυτοί που έχουμε και την εμπειρία, αλλά και τον σκηνικο χρόνο, για να παίξουμε σε θέατρο. Ευτυχώς με τα χρόνια υπάρχουν και στην Επαρχία καφέ που έχουν αγκαλιάσει το είδος και γίνονται πολύ τακτικά παραστάσεις!»
«Οι εναλλακτικοί χώροι όμως πάντα αναζητούνται και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, διότι έχουν το δικό τους πιστό κοινό και συνήθως είναι ένα κοινό που κι από τη μεριά του ψάχνει το διαφορετικό και συνήθως έχει ένα πολύ καλό μορφωτικό επίπεδο, το οποίο αποτελεί και μια πρόκληση για τον καλλιτέχνη, να παρουσιάσει το έργο του!»
15. Τί θα ήθελες από τους ιδιοκτήτες αιθουσών προκειμένου να υπάρχει καλύτερη συνεννόηση; Λείπει κάτι από την επικοινωνία ή εντοπίζεις ως προβληματικό;
«Πάντα υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση. Ο επιχειρηματίας θέλει φυσικά να βγάλει χρήματα, αλλά κάποιες φορές θέλει να τα βγάλει από τον καλλιτέχνη, είτε με ενοικίαση της αίθουσας, είτε από τον κόσμο που ζητάει να του φέρει ο καλλιτέχνης, ενώ ο καλλιτέχνης για μένα πρέπει να κάνει απερίσπαστα τη δουλειά του. Ευτυχώς πολλοί κωμικοί γεμίζουν τις αίθουσες, παρόλα αυτά, υποχρέωση του αιθουσάρχη είναι η σωστή και πλήρης διαφήμιση μέσω σάιτ, ή ραδιοτηλεοπτικών χορηγών, όπως και ο καλλιτέχνης θα κάνει το ίδιο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα που διαθέτει.»
16. Ποιό είναι το όραμά σου για το stand-up στην Ελλάδα; Ποιά είναι τα εμπόδια για να αναπτυχθεί, είναι θέμα νοοτροπίας ή δεν υποστηρίζεται όσο θα του άρμοζε;
«Το όραμά μου έχει επιτευχθεί! Έχει αγαπηθεί πάρα πολύ από τον κόσμο, έχω συμβάλλει σε αυτό παίζοντας και σε απομακρυσμένα μέρη, αλλά ακόμα και τώρα έχω εγκαινιάσει μέρη και καφέ που πρώτη φορά από μένα οι θαμώνες τους είδαν stand up comedy, όπως πολύ πρόσφατα στον Λαγκαδά και στο Πολύκαστρο. Και όσο εξελίσσεται και αναπτύσσεται το είδος δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και οι επιχειρηματίες το αγκαλιάζουν. Αρκετα θέατρα σε όλη την Ελλάδα πλέον στεγάζουν παραστάσεις.»
17. Θα ήθελες να μοιραστείς τα μελλοντικά επαγγελματικά σου σχέδια και εγχειρήματα; Ετοιμάζεις κάτι στο εγγύς μέλλον;
«Λοιπόν… Κυριακή 26 Νοεμβρίου και Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου θα παίξω το σόλο μου: “30 χρόνια κωμωδία” στην Ξάνθη και στη Δράμα αντίστοιχα. Ελπίζω με ομάδα κωμικών από τη Θεσσαλονίκη θα κάνουμε και “Χριστουγεννιάτικο stand up comedy” μέσα στις γιορτές, στη Θεσσαλονίκη και σε γειτονικές πόλεις.
Επίσης όσο παράδοξο και αν ακούγεται ήδη παίζω και στην “Ορέστεια” του Αισχύλου αρχαίο δράμα δηλαδή, στην κλασσική του μορφή του μάλιστα για γυμνάσια και λύκεια! Είναι μια παραγωγή του Θεάτρου Μαίωτρον, με το οποίο ετοιμάζομαι και για ένα πολύ σύγχρονο έργο τον “Πίντερ” που εξετάζει κατα πόσο το ρομπότ μπορεί να καλύψει κάποιες ανθρώπινες και να αναπτύξει συναισθήματα!
Προς το παρόν, μόλις τελείωσα -ελπίζω και οι αναγνώστες σας- αυτή την τεράστια συνέντευξη! Ναι η κωμωδία με έχει εφοδιάσει και με τον σωτήριο αυτοσχεδιασμό!!!»